Zwarte Woud 4 daagse (reisverslag van Gerard Kranendonk)
Begin 2020 hebben wij (Jack, Marjon, Mario en ik) plannen opgevat om een motorvakantie naar Sardinië te organiseren. Na alle voorbereidingen te hebben getroffen verscheen Covid-19 ten tonele. Een aantal weken voor vertrek hebben we bij elkaar gezeten om te overleggen wat te doen. Omdat ons het risico te groot leek hebben we uiteindelijk besloten deze reis te annuleren en ons te focussen op een 4 daagse motorvakantie in het Zwarte Woud.
We hebben besloten om zondag 6 september te vertrekken en woensdag 10 september weer huiswaarts te keren.
Ik had op mij genomen om de routes voor te bereiden. Dit betrof dan de heenroute op zondag, een toertocht op maandag, een toertocht op dinsdag en de terugreis op woensdag. In eerste instantie zou de heenreis zoveel mogelijk binnendoor gepland gaan worden. Dit zou dan een tocht van ruim 7 uur zijn zonder tussenstops. Uiteindelijk is de route een combinatie van snelweg en binnendoorwegen geworden via Limburg, Belgie, Luxemburg, Frankrijk naar Zuid-Duitsland.
Voor de toerritten van maandag en dinsdag heb ik een beroep gedaan op beschikbare motorroutes in de MyRoute-app gecontroleerd door RouteXperts. De terugreis hebben we zoveel mogelijk via de snelweg gedaan.
Zondag 6 september.
We hadden om 07:00 uur afgesproken bij Marjon en Jack om vanaf hun huis (Helmond) de heenreis aan te vangen. Nadat we eerst de nodige koffie naar binnen hadden gewerkt zijn we vertrokken via Helmond (langs het kanaal) naar Nederweert. Daar zijn we de A2 op gedoken om deze tot over de grens met België te blijven volgen richting Luik. De route zou ons dwars door Luik leiden echter ik (voorrijder) besloot om de snelweg rond Luik te volgen om na Luik de route weer op te pakken. Gelukkig volgde Jack braaf anders waren we elkaar daar al kwijt geraakt.
Na Luik volgde een stuk binnendoor met het idee om op dit stuk route een koffiestop te houden. Echter was er geen rekening gehouden met het vroege tijdstip op de zondagmorgen (voor Belgische begrippen) en bleken alle locaties nog gesloten te zijn. Dus besloten we om door te rijden via de E25 naar Luxemburg. Rond 11:15 zijn we gestopt in Messancy Hondelange (Luxemburg) voor de welverdiende koffiestop.
Het was wel even onwennig dat overal waar je naar binnen gaat mondkapjes verplicht zijn.
Hierna zijn we verder gereden en na een rit van ongeveer twee uur opnieuw gestopt in Metz om een lunch te gebruiken. Rond 16:20 uur zijn we de grens met Duitsland overgestoken en hebben we nog een korte stop gemaakt bij Schwindratzheim. Uiteindelijk bereikten we rond 16:30 uur onze eindbestemming; Pension Talblick in Baiersbronn.
Dit pension ligt op 650 meter hoogte direct aan de bosrand en kijkt uit over het rustieke Baiersbronn. Het heeft een uniek uitzicht over de omringende heuvels en het nationaal park Schwarzwald. De eigenaren (Hermien en Mark) zijn zeer vriendelijk en kunnen je in het Nederlands te woord staan.
Nadat wij onze spullen naar de kamers hadden gebracht zijn we ons gaan opfrissen. Intussen had Mark ons de tip gegeven om te gaan eten bij hotel/restaurant Falken in het dorp. We hebben hier een fantastisch diner genuttigd en zijn tenslotte voldaan naar ons pension teruggelopen om te gaan genieten van een welverdiende nachtrust.
Maandag 7 september.
Voor vandaag stond er een route van 212km op het programma.
Om 09:00 uur hebben we eerst genoten van een heerlijk ontbijt met diverse soorten verse broodjes, gekookt ei, diverse soorten beleg, jus d’orange en uiteraard koffie. Hierna hebben we ons in de motorkleding gehesen en zijn we in noordelijke richting vertrokken richting Baden-Baden. De route voerde ons over fantastische (berg)wegen en door mooie dorpjes. Opvallend hoeveel aandacht men besteedt aan het aankleden van de straten met bloemen en planten in potten en bakken.
Na een korte stop op een uitkijkpunt bij Seebach zijn we verder gereden. Afwisselend reden Jack en ik voorop. Hierdoor konden we elkaar ook filmen tijdens de rit omdat onze motoren zijn voorzien van videocamera’s. Dit leverde prachtige beelden.
In het plaatsje Besenfeld zijn we rond 10:40 uur gestopt bij een hotel/restaurant voor koffie. Dit restaurant bleek op maandag gesloten te zijn, maar voor een kop koffie op het buitenterras wilde men wel een uitzondering maken. Het bleek een sjiek hotel te zijn want de koffie werd geserveerd in een zilveren koffiepot.
Nadat de koffiepot leeg was hebben we onze weg vervolgd en om 11:50 uur hebben we ook onze motoren maar even voorzien van een verse versnapering in de vorm van benzine. Erg vervelend namelijk als je op een bergpas zonder komt te staan
Om 12:45 uur bereikte we het plaatsje Loßburg. Hier zijn we gestopt voor onze lunchpauze die we buiten op het terras naar binnen hebben gewerkt. Het bleek een lunch te zijn met ongenode gasten in de vorm van wespen. Na de lunch hebben we de route vervolgd en rond 15:30 uur arriveerden we weer bij ons pension.
De vorige avond hadden we in het dorp al bij een ander restaurant gereserveerd om deze avond te kunnen gaan eten. Omdat we nog wel even de tijd hadden zijn we op ons ‘prive’ terras bij ons pension gaan zitten onder het genot van versnaperingen in de vorm van drank en nootjes. We hebben daar heerlijk gekeuveld en genoten van elkaar en het uitzicht.
Hierna hebben we ons teruggetrokken op onze kamers om ons op te frissen en ons voor te bereiden op de voettocht naar het restaurant.
We belanden in een gezellig restaurant waar ons geduld met betrekking tot de bediening op de proef werd gesteld. Het eten maakte echter veel goed. Het was veel een lekker. Tenslotte zijn we tevreden terug gewandeld naar ons pension (onderweg nog een mooie avond foto gemaakt) en lekker ons bed in gedoken.
Dinsdag 8 september
Gisteravond is er door de dames besloten dat zij vandaag niet zouden meerijden. Zij zouden zich vandaag gaan vermaken volgens de WWT formule; Wandelen, Winkelen en Terrasje. Dus Jack en ik hebben samen de toertocht van vandaag gereden. Maar uiteraard begonnen we de dag weer met een lekker ontbijt.
Rond 09:30 uur stonden Jack en ik klaar om onder een strak blauwe lucht de route aan te vangen.
De route van vandaag had een lengte van 294 km en zou ons leiden naar het zuiden richting Zwitserland.
Na afscheid genomen te hebben van, en uitgezwaaid te zijn door onze dames zijn Jack en ik vertrokken.
De route voerde ons naar het zuiden van het Zwarte Woud. Rijdend over biljartlakenachtige wegen met vloeiende bochten afgewisseld met het echte bochtenwerk door de bergen met soms borden Straßenschäden vervolgden we gestaag onze weg. Ook nu weer passeerden we mooie dorpjes en vergezichten. Ook werden we getrakteerd op schitterende bergpassen met de nodige haarspeldbochten.
Om 12:10 hebben we in Freiburg onze lunch genuttigd. Tevens even tijd gevonden om contact met onze dames te hebben. Die hadden inmiddels besloten om met de bus naar Freudenstadt te gaan om lekker te winkelen en te lunchen. Een superleuk dorp met een leuk pleintje en veel winkeltjes.
Jack en ik hadden met het vooruitzicht van een lekker diner vanavond besloten om een salade als lunch te nemen. Na een half uur besloten we verder te gaan om zonder tussenstop naar ons pension te rijden. Met de dames hadden we afgesproken om hen een uur voor onze aankomst te informeren zodat zij ook voldoende tijd hadden om naar het pension te komen.
’s Middags hadden de dames al een reservering gemaakt voor het diner in een restaurant in het dorp. Maar omdat het nog te vroeg was om te gaan eten hebben we ons eerst weer naar ons terras begeven om weer lekker te borrelen en te genieten van het heerlijke weer.
Rond 18:30 uur zijn we naar het restaurant gewandeld om getrakteerd te worden op wederom een trage bediening. Ook de entourage van het restaurant was niet echt gezellig te noemen. De braadworst en snitzels maakten echter weer veel goed.
Even werd er nog overwogen om een taxi terug naar het pension te nemen maar omdat die niet beschikbaar waren hebben we toch de wandeling terug maar aangevangen. Tevreden over weer een geslaagde dag zijn we lekker gaan slapen.
Woensdag 9 september.
Vandaag stond de route naar huis op het programma. Door mij is de route zoveel mogelijk over de snelweg uitgezet. De lengte was ongeveer 516Km. We konden vanaf 08:00 uur ontbijten. Omdat Marjon en Jack vandaag 9 jaar getrouwd waren heeft Mario de vorige dag met de pension eigenaren een champagneontbijt geregeld. De verrassing was groot bij Marjon en Jack.
Voor het ontbijt hadden Jack en ik de motoren al geladen zodat we na het ontbijt direct konden vertrekken. Tegen 08:45 uur waren we klaar en werden de motoren gestart. Uitgezwaaid door Hermien en Mark gingen we op weg. Al snel bereikten we de snelweg 462 waar we de cruisecontrol op 130 hebben gezet. In de route was gepland om net voor Dannstadt-Schauernheim de snelweg te verlaten om in het dorp een koffiestop te houden. De koffiestop werd uitgevoerd bij een plaatselijk Turkse bakker waar we genoten van koffie met iets lekkers.
Na de koffiestop zijn we nog een tijdje binnendoor blijven rijden voordat we de snelweg weer opdoken alwaar het gas erweer op ging. Bij het vertrek na de koffiestop heb ik nog even overwogen om Mario verder te laten rijden maar omdat zij (nog) geen motorrijbewijs heeft hebben we daar maar vanaf gezien
Voor de lunch hadden we besloten om niet meer van de snelweg af te gaan maar deze bij een Raststätte te nuttigen. Dit werd uiteindelijk een pizza. Na de lunch werd de weg vervolgd naar Nederland. We hadden besloten om nog voor de Nederlandse grens even in Duitsland te tanken maar dit werd nog een hachelijke onderneming. Toen we de snelweg naar Venlo opdraaiden bleek dat het aantal tankstations zeer beperkt waren. De benzinemeter van mij gaf inmiddels geen streepjes meer aan en de resterende tankinhoud gaf nog 30Km aan. Gelukkig kwam een tankstation in zicht met een tellerstand van nog 20km. Met een volle tank hadden we nog minder dan 100km te gaan naar huis.
Rond 16:30 uur draaiden we onze oprit naar de garage op en zat de korte vakantie erop.
Al met al kijken we terug op een zeer geslaagde vakantie met fijn gezelschap, mooie toertochten en alleen maar fantastisch weer.
